เดิน ทางมาถึงตอนอิ่มตัว
ห่าง จากไปนับเดือนเกือบปี
ฝัน หวังได้พบเจอ
ฉันโทษเวลา เวลา เวลา
เหนื่อยใจนักหนา
คิดเอาเองด้วยใจที่ยังเหม่อลอย
ความสุขเล็กน้อยให้พอแอบอิง
ขอให้กาลเวลา เยียวยาทุกสิ่ง
ในความเป็นจริง ไม่คืนกลับมา
ถึงตอนกลางคืนเมื่อไรฉันคอย
เพ้อภาวนาอยู่อย่างนี้
หวังว่าสักวัน คนดีของฉันคนเก่า
จะกลับมา
คิดเอาเองด้วยใจที่ยังเหม่อลอย
ความสุขเล็กน้อยให้พอแอบอิง
ขอให้กาลเวลา เยียวยาทุกสิ่ง
ในความเป็นจริง ไม่คืนกลับมา
ถึงตอนกลางคืนเมื่อไรฉันคอย
เพ้อภาวนาอยู่อย่างนี้
หวังว่าสักวัน คนดีของฉันคนเก่า
จะกลับมา
(ยังภาวนาและรอทุกคืนอย่างนี้)
(ยังจำวันคืนที่ดีไม่เคยหล่นหาย)